Trust the process… én je uitvaartbegeleider: hoe die lekke band van de rouwauto leidde tot een nóg mooier afscheid
Ken je dat verhaal van dat afscheid waarbij álles volgens plan ging? Dat tot in detail volgens het boekje verliep? En waarin géén onverwachte dingen gebeurden? Nee? Há, ik ook niet! En dat terwijl ikzelf als persoon én uitvaartbegeleider onwijs perfectionistisch ben en onder andere werk met drie of meer (yep, guilty) draaiboeken. Wat ik wil zeggen? Je kan nog zo hard plannen, situaties dichttimmeren en met een plan B en C komen: sommige dingen heb je niet in de hand. Denk aan die onverwachte plensbui op een mooie zomerdag, stroom die uitvalt in een crematorium of een rouwwagen met een lekke band. No worries, lieve lezer, want het komt áltijd goed. Sterker nog, juist in die imperfecties schuilt échte perfectie…
Oeps, lekke band…
‘Ja, da’s makkelijk gezegd’, hoor ik je denken, maar ik kan je op het hart drukken dat ik spreek uit ervaring. Tijdens mijn werk heb ik namelijk genoeg dingen nét even anders zien lopen. Zaken die dus niét zo gepland waren, maar wél zorgden voor een bijzondere en waardevolle toevoeging aan de dag van het afscheid. Ik neem je mee naar die ene uitvaart waarin een oldtimer als rouwwagen werd ingezet. Nét voor vertrek van het huisadres naar de afscheidslocatie bleek de band lek te zijn. Over het algemeen geen megagroot probleem… áls het geen oldtimer zou zijn geweest (want: unieke en zeldzame banden). Het plan was dat de familie op de afscheidslocatie zou gaan lunchen, maar de lekke band blokkeerde – in dit geval letterlijk – de ‘weg’. Het resultaat? De rouwwagen moest naar de KwikFit om daar zo snel mogelijk een nieuwe band te krijgen. Hup, in de regelmodus.
Mannen van KwikFit op links, de familie op rechts
Ondanks dat de band niet op voorraad was, heeft het team van KwikFit het tóch voor elkaar gekregen om aan deze band te komen – en de ‘oude’ zo snel mogelijk te vervangen. Met de mannen van Kwikfit aan mijn spreekwoordelijke linkerzijde en de familie van de overledene aan de rechter, regelde ik tussentijds dat de familie hier zo min mogelijk hinder van voelde. Zo werd de lunch op locatie een lunch op de vertrouwde stek thuis – en werden de soep en hapjes van de avondborrel naar voren gehaald. Juist: denken in oplossingen dus. Deze dag doet de familie namelijk niet meer over. Lees: doemdenken? Daar doen we niet aan.
Een erehaag als extra cadeau
Met een inmiddels gerepareerde band reden we naar de afscheidslocatie, waar ook de gasten aangekomen waren. Mijn collega, die daar al eerder was, vroeg iedereen om een erehaag te vormen. Dit zorgde voor een niet-zo-geplande, maar fantastisch mooie aankomst. Na het afscheid – en aangekomen bij het crematorium – hebben we de broodjes van de lunch daar in de koelkast gelegd. Na de crematie nam de familie de broodjes weer mee naar huis. Samen met een biertje en een wijntje zorgde deze omgewisselde maaltijd voor een prachtige afsluiting van de dag. Nope, geen soep met hapjes dus, maar wél een dag die van begin tot eind helemaal kloppend voelde. Achteraf gezien was namelijk iedereen van mening dat het zo moest zijn. Sterker nog: als die lekke band er niet geweest was, dan was die erehaag er ook niet. Ik bedoel maar…
Mijn kalmte = rust voor de familie
De familie vertelde mij dat ze zich geen moment zorgen maakte, ondanks de lekke band en veranderingen in planning. “Je bleef zo rustig, Nienke”, kreeg ik terug. Hét bewijs dat als ík als uitvaartverzorgster kalm blijf (= rust uitstralen), de familie hierop kan ‘leunen’. Oké, toegegeven: ik was écht niet altijd in de ‘take it easy’ mood die dag, maar mijn uitstraling naar de familie toe was dat wel. In mijn ogen is dat ook waar het om gaat, en niet zozeer of alles perfect volgens het boekje verloopt. Zou bovenstaand lekke-band-scenario helemaal ‘perfect’ gelopen zijn, dan hadden we die fantastisch mooie erehaag dus niet gehad. En laat dat nou nét een van de bijzondere momenten van de dag geweest zijn. En daarnaast: vrijwel niets in het leven kan je helemaal dichttimmeren. Hoe fijn is het dan als je als familie – op zo’n afscheid – weet dat het goedkomt, omdat je kan vertrouwen op die helpende, professionele hand? Take it easy dus – en trust the process. En natuurlijk: je uitvaartondernemer. 😉
Team ‘XL-planning’
Een uitvaart mag niet aan het toeval overgelaten worden. Niét als het aan mij ligt, in ieder geval. 😉 Tuurlijk: zaken als regen, een lekke band en stroom? Daar heb je niet altijd grip op. Het is dan de kunst om te accepteren dat bepaalde dingen buiten je macht liggen. Toch ben ik wel team ‘XL-planning’. Je weet wel: op zoveel mogelijk zaken voorbereid zijn. Én zorgen dat anderen dit ook zijn. Zoals omschreven werk ik vaak met drie (of meer) draaiboeken. Een voorbeeld van hoe het er in mijn hoofd én planning aan toe gaat:
- Draaiboek #1: de dag zelf
- Draaiboek #2: volgorde dienst (van sprekers tot muziek en foto’s)
- Draaiboek #3: wat moet er worden klaargezet?
- Draaiboek #4: wat zijn de vertrekplaatsen en -momenten?
- Draaiboek #5: hoe laat worden gasten, familie, naasten verwacht?
Zoveel mogelijk helderheid, zo min mogelijk verrassingen
Call me an over thinker & do’er, maar deze overload aan draaiboeken zorgt er wél voor dat er zo veel mogelijk helder en bekend is – en er zo weinig mogelijk ongewenste verrassingen op de loer liggen. Mocht er dan toch iets anders lopen dan in al die A, B en C scenario’s staat, dan heb je extra veel kennis om alsnog over te gaan op een plan D. En juist door die verschillende draaiboeken en inzichten vooraf, kan ik dat op zo’n manier doen, dat de familie hier niets van voelt. Precies het doel. Zij zijn immers de mensen om wie het gaat. En echt waar: elke uitvaart dat dit me weer lukt, maakt mijn hart een dankbaar sprongetje.
Moraal van het verhaal? Durft te vertrouwen op de strakke planningen/voorbereidingen van je uitvaartbegeleider – maar óók op zijn/haar vermogen om te komen met oplossingen. Je weet wel: in die onvermijdelijke situaties die nét effe anders lopen. Streven naar perfectie zorgt er niet alleen voor dat je focus meer ligt op het verloop van de dag, en minder op je emoties. Het is ook een onmogelijk opgave, omdat het leven niet gebouwd is op een ‘perfecte’ fundering. ‘Omarm’ de imperfecties die je in je leven, maar ook op een uitvaart, zal tegenkomen. Met de juiste uitvaartondernemer aan je zijde, zul je ervaren dat dit juíst de momenten zijn die jullie dag imperfectly perfect maken.
