Een afscheid mag ook mooi zijn
Wanneer je aan een uitvaart denkt, komen gelijk gedachten van rouw en verdriet boven. Een definitief afscheid van een geliefd iemand. Herinneringen die voorbijkomen. Weemoed. Emoties. Maar toch kan en mag een uitvaart ook heel mooi zijn.
‘Daar probeer ik tenminste altijd wel het verschil in te maken’, reageert Nienke Hyams van Volgerlanden Uitvaartzorg gepassioneerd. ‘Een goed voorbeeld daarvan is het ‘Tasje voor Tranen’ dat ik meebreng voor de kinderen van het gezin of de kleinkinderen wanneer het om een opa of oma gaat die is overleden. In zo’n tasje zitten spulletjes die passen bij de leeftijd en belevingswereld van het kind, die kunnen helpen bij het afscheid en rouwen, zoals bijvoorbeeld een herinneringsboekje. Alhoewel ik die tasjes speciaal maak voor kinderen tot een jaar of 12, was ik laatst bij een familie waarbij een paar meiden van 16 of 17 jaar ook om zo’n tasje vroegen. Natuurlijk kregen ze die, en toen ik een dag later weer bij die familie was, zag ik dat ze met de spulletjes uit het tasje thuis helemaal een altaartje hadden gemaakt voor opa. Prachtig vind ik dat!’
Van grote waarde
‘Elke uitvaart is weer anders, maar dat maakt mijn vak ook zo mooi. Zo kwam ik een tijdje geleden bij een familie waarvan de man volkomen onverwacht overleden was. De familie was in shock. Totaal verdoofd! Op zo’n moment moet je extra goed luisteren, vooral naar de dingen die niet gezegd worden, om alles op de juiste manier te kunnen regelen. Want ik wil gewoon dat zo’n uitvaart helemaal past! Dat me dat ook is gelukt, bleek achteraf toen de weduwe me een knuffel gaf en me liet weten hoe fantastisch ze de uitvaart had gevonden: ‘Jouw aanwezigheid was van zóveel waarde!’ Het doet me echt iets als ik zoiets hoor.’
Pareltjes
‘Helaas is er nog zoveel onwetendheid’, betreurt Nienke. ‘Er is zóveel mogelijk. Zo mocht ik de uitvaart van een voormalig timmerman begeleiden. Hij lag opgebaard in zijn eigen garage, naast zijn gereedschap. Na afloop van de plechtigheid kwam het kleine gezelschap dat de uitvaart had bijgewoond nog even bij elkaar bij één van de familieleden thuis om samen het glas te heffen. De frituurpan werd te voorschijn gehaald en met een borrel en bitterballen, helemaal in zijn stijl, werd zijn leven gevierd. Het is toch prachtig wanneer je daarin kunt meedenken en kunt bijdragen aan zo’n mooi afscheid?’, klinkt het vol liefde. ‘Dat soort dingen zijn echt de pareltjes van mijn werk. Daar doe ik het voor.’
Iedere uitvaart raakt me
Naam: Nienke Hyams
Leeftijd: 38 jaar
Sinds 5 jaar eigenaar van Volgerlanden Uitvaartzorg
Jarenlang stond ze als onderwijzeres voor de klas. ‘Toen ik echter zelf kinderen kreeg, wilde ik parttime gaan werken, maar ik kwam er niet echt uit met de kinderopvang. Daarom heb ik mijn baan opgezegd om voor een poosje thuisblijfmoeder te zijn’, blikt Nienke Hyams terug. ‘Nadat mijn jongste geboren is, besloot ik een opleiding te gaan volgen. Omdat ik altijd al interesse had in de uitvaartbranche ben ik me daarop gaan richten. Dat was trouwens helemaal niet met de intentie om een eigen bedrijf te starten hoor. Die wens kwam later pas, toen ik ervaring opdeed in het vak en bij veel zaken het gevoel had dat het anders kon.’
En dat het anders kán en mág in uitvaartland, bewijst ze elke keer weer. ‘Zoveel mensen weten nog steeds niet wat er allemaal mogelijk is. Daarom zie ik het ook als mijn taak om mensen goed te informeren en adviseren en naar ze te luisteren. Ik ben er om de nabestaanden alle zorg uit handen te nemen en een afscheid te verzorgen dat past bij hen en bij wie de overledene was. De kinderen in het gezin hebben mijn speciale aandacht. Ik stel altijd een tasje voor hen samen met spulletjes die troost en houvast bieden. Dat vind ik zó belangrijk, want niet alleen de dag van de uitvaart is belangrijk, maar ook de weg ernaartoe. Iedere uitvaart raakt me en dat gevoel wil ik ook blijven houden.’
‘Ik zie dit nauwelijks als werk, want ik doe het met heel veel liefde en plezier. Je kunt een uitvaart maar 1 keer doen, dus het moet echt goed geregeld worden. Dat kan ik mede doen dankzij mijn fantastische man die me steunt en het netwerk van mijn ouders en vriendinnen die onze kinderen kunnen opvangen als ik weer plotseling word weggeroepen. Onze dochter is inmiddels 11 en onze zoon 8 en de gesprekken aan tafel gaan vaak over de dood. De dood is voor hen dan ook letterlijk doodgewoon. Het is in mijn vak vaak hollen of stilstaan. Soms heb ik vier uitvaarten in één week en dan weer twee weken niets. Op zo’n moment heb ik weer even tijd om drie weken strijkgoed weg te werken’, grinnikt Nienke. Mijn telefoon gaat overal mee naartoe en ik neem zelfs op als ik met shampoo in mijn haar onder de douche sta. Daardoor is de balans tussen werk en gezin weleens een beetje zoek’, geeft Nienke eerlijk toe. ‘De prijs voor slechtste hulpouder op school gaat dan ook ieder jaar naar mij. Maar dankzij een goede samenwerking met collega’s in de regio, die met dezelfde passie en liefde voor dit vak werken als ik, lukt het wel om zo nu en dan een lekker weekendje weg met het gezin of een ander gezinsuitje te plannen, uitgebreid te koken of naar mijn wekelijkse kooravond te gaan.’
Artikel verscheen eerder in ForYou Magazine Rotterdam.
